Nga: Nexhat Ibrahimi

Para vetes kemi një pjesë të së kaluarës sonë, madje të kaluarës së diasporës, gyrbetxhinjëve tanë në Amerikë, të cilët valët e jetës i çuan larg vendlindjes. Para vetes kemi revistën “Jeta muslimane shqiptare”, të cilën Imam Vehbi Ismaili me bashkëpunëtorë e përgatitën, e publikuan për vite me radhë në Çikago të SHBA-ve.

Para 30 viteve më kanë ra në dorë disa numra të kësaj reviste dhe qesh impresionuar si me materialet ashtu edhe me faktin që diç e tillë po ndodh në SHBA. Edhe pse kam bërë përpjekje të vazhdueshme për të gjetur tërësinë e revistës, kjo nuk ndodhi deri në vitin 2021, kur iu drejtova zotëri Hajrudin Mujës, ulqinakut tonë të nderuar që me familje jeton në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, por mbi të gjitha “nxënësit” të penës dhe librit. Meqë bibliotekat tona nuk e kanë këtë revistë në fondin e vet, e lutëm atë të hulumtojë rrethanat atje. Pas disa ditësh, javësh, zotëri Hajrudini jo vetëm që na gëzoi se e ka gjetur revistën, por që edhe do ta skanojë, që ne ta publikojmë në trojet shqiptare, siç është bërë deri tash me disa revista: Zani i Nalt, Kultura Islame, Përpjekja, etj.

Në bisedë me drejtorët e Logos-A dhe ALSAR-it u dakorduam që publikimin ta marrë përsipër ALSAR nga Tirana, në mënyrë që opinioni lexuesdashur, shkencëtarët, por edhe historia, ta kenë para vetes këtë periodik tashmë të harruar. Njëherazi, ky publikim të bëhet një shënim i përgjithësuar për tërë besimtarët muslimanë jashtë trojeve shqiptare, një mirënjohje për jetën dhe punën e tyre, e sidomos për Imamin e ndjerë Vehbi Ismailin. Përse gjithë këto fjalë? Për arsye që brezi i ri duke nderuar të vjetrit duhet ta ndërtojë perspektivën e vet. Nëse harrohen të vjetrit, do të harrohen edhe të rinjtë të nesërmen. Kjo domethënë që “harresa” duhet të hiqet nga rendi i ditës së intelektualëve muslimanë. “Harresa” duhet të hiqet edhe nga institucionet fetare-arsimore-kulturore islame, të cilat po përpëliten por ende pa një strategji pune, pa projekte serioze që do t’i ndihmojnë të interesuarit nga mesi ynë apo për tjetrin. Në asnjë mënyrë nuk duhet lejuar që “harresa” të bëhet përhershmëri midis nesh, sindrom i të keqes, sëmundje kronike.

Çdo lëvdatë për këtë publikim i përket zotëri Hajrudin Mujës që e siguroi revistën fizikisht. Çdo lëvdatë i përket edhe Fondacionit ALSAR të Tiranës dhe drejtorit të saj, që mori përsipër daljen në dritë të kësaj trashëgimie të vlefshme, dhe të gjithë atyre që ndihmuan në publikimin e revistës.

* Marrë nga botimi anastatik i revistës, “Jeta muslimane shqiptare”