Category Page: Kendveshtrime

Solidaritet dhe bamirësi në Ramazan, misioni i përmbushur i Fondacionit “ALSAR”

Nga: Fondacioni “ALSAR”

Një prej tre shtyllave të veprimtarisë së Fondacionit “ALSAR” prej ditës së parë së themelimit të tij është aktiviteti humanitar, që përfshin gjithçka në ndihmë të njerëzve, në ndihmë të një shoqërie në tranzicion e me shumë nevoja.

Shtresa sociale në nevojë, fëmijë jetimë, familje pa të ardhura, institucione të ndryshme, marrin mbështetje gjatë vitit prej Fondacionit “ALSAR”; ndihmë monetare dhe ushqimore, në veshmbathje dhe në artikuj të jetës së përditshme, logjistike dhe infrastrukturore, marrin trajtim të përgjithshëm dhe të posaçëm.

Në një muaj të vitit, ky aktivitet shtohet, bëhet i dendur, merr tjetër shpejtësi. Ramazani, një muaj i veçantë për besimtarët muslimanë, por me ndikim dhe në pjesë të shoqërisë me sentimente më të dobëta fetare dhe spirituale, është po kaq i veçantë për Fondacionin “ALSAR”.

Përgjatë këtij muaji shpërndahen ndihma, shtrohen iftare, organizohen veprimtari. Gjithçka e menduar për ta bërë sa më të gëzueshme atmosferën e këtij muaji, për ta përçuar këtë gëzim kudo, dhe aty ku rrezet e lumturisë kanë depërtuar pak ose aspak.

Solidariteti human e përshkon Ramazanin prej ditës së parë në të fundit. Dukja e këtij solidariteti te Fondacioni “ALSAR” është fare e thjeshtë, tepër e lehtë për t’u perceptuar. Prej shumësisë së aktivitetit humanitar, bamirës, mundësuar dhe prej bashkëpunimit me organizata dhe institucione mbartëse të së njëjtës ndjeshmëri.

Ashtu si në çdo vit, edhe ky Ramazan pati të njëjtën pamje në “ALSAR”, përkundër kufizimeve të stërzgjatura prej pandemisë: gjallëri e skajshme, lëvizje, axhendë e ngjeshur, një ditë këtu dhe një ditë atje, shpërndarje pakosh, shtrime iftaresh, organizime ceremonish, etj.

Bilanci flet vetë: të shpërndara 8050 ndihma me pako ushqimore, dhënë për fëmijët jetimë të mbështetur në vazhdimësi nga “ALSAR”-i, për familje nevojtare, për shtresa në skaj të shoqërisë; iftare të shtruara apo të paketuara për 7500 persona, besimtarë dhe nevojtarë; veshmbathje të dhuruara për 432 fëmijë jetimë.

Harta e aktivitetit humanitar të “ALSAR”-it në Ramazanin e 2021-shit është e gjerë, nga Tirana në veri dhe jug të vendit, në qytete, lokalitete dhe fshatra ku ndihma ishte e mirëpritur, e nevojshme, gëzimdhënëse.

HASENE, TİKA, IHH me qendër në Holandë, IHH me qendër në Belgjikë, WEFA, RUMELİ VAKFI, ATİB, UKIM, AYDER, HAYRAT, AVRUPA YARDIM VAKFI, HAK-İŞ, Organizata Botërore e Bamirësisë, ADEMDER, ishin organizatat dhe institucionet që e ndihmuan Fondacionin “ALSAR” në këtë mision fisnik njëmujor. Mirënjohje atyre!

Fjala për tragjeditë njerëzore të 1915-s u përket historianëve, jo politikanëve

Nga: Fondacioni “ALSAR”

Humbjet njerëzore të armenëve në Anadoll gjatë Luftës së Parë Botërore janë kthyer prej kohësh në një instrument politik të përdorur në lojën gjeopolitike me Turqinë. Në mënyrë ciklike, për çdo vit në këtë kohë gjenerohet i njëjti tension dhe debat, që në thelb ka përdorimin e një termi të cilin Turqia nuk e pranon kurrsesi dhe nuk ka si ta pranojë.

Futja e politikanëve në një fushë që nuk u përket atyre nuk i shërben aspak gjykimit të saktë historik, madje ata as janë në gjendje të japin një definicion i cili u takon historianëve.

Dhe më i mirënjohuri historian në betejën ndërkombëtare për të dhënë një përkufizim për tragjeditë njerëzore të armenëve në tokën osmane, amerikani Justin Mc Carthy, në trajtesën e tij të jashtëzakonshme të njohur si libër me titullin, “Vdekje dhe dëbim”, të botuar në shqip nga Fondacioni “ALSAR”, por dhe gjetiu, e shikon ndryshe historinë, me dy anët e saj. Ai flet sigurisht për humbjet e armenëve, por dhe për barbarizmat e tyre në Anadollin Lindor. Analiza e tij e përjashton elementin e gjenocidit me dritën e hedhur në humbjet e jetëve të muslimanëve, po aq të mëdha, por kurrë të vlerësuara njëlloj. “Njëlloj si armenët, edhe muslimanët u masakruan ose vdiqën nga uria dhe sëmundja në një numër tronditës,” vë në pah historiani; një përcaktim që flet shumë për atë se çfarë ndodhi, pa natyrë gjenocidale, por pasojë e luftës dhe e aktivizmit armen kundër osmanëve.

Patriarku armen në Turqi, Şahak Maşalyan, e ka cilësuar së fundi përdorimin e ngjarjeve të 1915-s si një instrument politik. Një reagim që thotë shumë! Presidenti turk, Recep Tayyip Erdoğan, që në deklaratën e tij i “përkujton me respekt armenët osmanë të cilët kanë humbur jetën në kushtet e vështira të Luftës së Parë Botërore”, është kundër politizimit të çështjes kundër Turqisë.

Turqia prej kohësh, prej vitesh, ka kërkuar ngritjen e një komisioni historianësh për hulumtimin e ngjarjeve të 1915-s, pa marrë përgjigje prej palës armene. McCarthy, ndërkohë, si historian, thotë se Armenia nuk pranon të hapë arkivat, ndryshe nga ç’ndodh me arkivat osmane, të hapura.

Joe Biden u bë presidenti i parë amerikan që vendosi të përdorë fjalën “gjenocid” për ato ngjarje të fillimshekullit të shkuar, duke mos respektuar traditën e paraardhësve të tij në post, të rezervuar në deklarimet e tyre. Një deklarim që nuk i vjen aspak në ndihmë përmirësimit të marrëdhënieve mes dy partnerëve të NATO-s.

Në reagimin e tij, zëdhënësi i Presidencës së Republikës së Turqisë, do të deklaronte se, “Është gabim historik të veprosh me mendësinë e lobeve radikale armene që nuk prodhojnë asgjë tjetër veç terrorit dhe armiqësisë,” për ta ftuar më pas presidentin amerikan ta korrigjojë deklaratën e tij dhe të mbajë një qëndrim të drejtë e që do t’i shërbente paqes rajonale.

Turqia nuk i druhet vështrimit akademik të historisë. Turqia nuk e pranon dhe nuk ka për ta pranuar përdorimin politik të humbjeve njerëzore të armenëve të më shumë se një shekulli më parë! Ajo kërkon të flasin historianët, jo politikanët!

Përdorimi politik i ngjarjeve fatkeqe të 1915-s nuk i shërben paqes, nuk është i dobishëm, nuk sjell dobi! Ato ngjarje nuk përmbushin kriteret për t’u quajtur “gjenocid”, nuk janë akte gjenocidi!  Fjala u takon historianëve!

Ramazani, muaji i bekuar!

Nga: Saimir Rusheku

Për jetën e individit, familjes dhe shoqërisë islame, Ramazani, me shenjtërinë e tij, shfaqet si  një muaj i veçantë, të cilin mund ta emërtojmë si pranvera e jetës islame, nga që në të ripërtërihet jeta në tërësi. Ripërtërihen mendjet me njohuri, ripërtërihen zemrat me besim dhe devotshmëri.
Muaji i Ramazanit është një nga periudhat më të rëndësishme të mirësisë dhe begatisë hyjnore, sepse në të pastrohen dhe lartësohen shpirtërat, afrohen zemrat tek Krijuesi i tyre, hapen dyert e xhennetit, mbyllen dyert e xhehennemit. Ështe muaji i faljes dhe mëshirës, në të cilin Allahu i Lartësuar u dhuron amnistinë e Tij hyjnore besimtarëve.

Rituali  i agjërimit, i kryer gjatë këtij muaji, është një ndër bazat fundamentale të fesë islame. Atë e karakterizojnë vlera unikale, morale, shpirtërore dhe edukative, dhe është pikërisht ky sistem vlerash i kristalizuar në këtë ritual adhurimi që simbolizon urtësinë hyjnore të Krijuesit të gjithësisë.

O besimtarë! Ju është urdhëruar agjërimi, ashtu siç u ishte urdhëruar atyre para jush, që të mund të ruheni nga të këqijat.” (Kur’an, 2:183)

Transmetohet se, në prag të muajit ramazan, Profeti Muhammed (a.s.) u ka thënë besimtarëve: “O ju njerëz! Është afruar muaji famëlartë dhe i begatshëm në të cilin gjendet  Nata e Kadrit, që vlerësohet si më e mirë se një mijë muaj. Zoti i Lartësuar e bëri obligim agjërimin e tij dhe faljen e teravisë e bëri të pëlqyeshme. Ai që gjatë këtij muaji kryen një obligim fetar shpërblehet sikur ka kryer 70 të tilla, e ai që kryen një punë vullnetare shpërblehet sikur ka kryer një detyrë fetare. Ky është muaji i durimit, dhe durimi shpërblehet me xhennet. Ky është muaji i barazisë dhe i shtimit të furnizimit (rizkut) të besimtarit; ai që ushqen një agjërues i falen mëkatet, shpëton nga zjarri dhe nuk i pakësohet fare shpërblimi.”

Sipas një hadithi, Profeti (a.s.) u është drejtuar dhe kështu besimtarëve
në fillim të muajit të Ramazanit:

“O njerëz! Ju ka ardhur muaji i Allahut të Madhëruar, muaj i begative, mëshirës dhe faljes; muaji më i lartë tek Allahu. Ditët e këtij muaji janë më të vlefshmet, netët e këtij muaji janë më të mirat, orët e këtij muaji janë më të bekuarat. Ky është muaji në të cilin jeni të ftuar tek Allahu si miqtë më të respektuar të Tij. Është muaji në të cilin shikimi është lartësim i Allahut dhe gjumi është adhurim, është muaji kur pranohet lutja dhe shumëfishohet shpërblimi për veprat. Kërkoni pra, me zemër të pastër dhe qëllim të sinqertë bekimet e Allahut për mbajtjen e agjërimit gjatë këtij muaji dhe lexoni Kur’an për hir të Tij. Kujt i mohohet falja e mëkateve në këtë muaj, ai është njeriu më i pafat. Uria dhe etja e këtij muaji le t’ju sjellë ndërmend urinë dhe etjen e Ditës së Kiametit. Jepni lëmoshë për të varfrit dhe të vobektët, nderoni të moshuarit dhe silluni me ëmbëlsi ndaj fëmijëve, forconi lidhjet farefisnore, ruajeni gjuhën, uleni shikimin dhe ruajeni dëgjimin nga ajo që është e ndaluar, tregohuni të mëshirshëm me jetimët, që të tjerët të tregohen të mëshirshëm me ju, kthehuni tek Allahu të penduar sinqerisht, ngrijini duart në lutjet tuaja për të kërkuar begatitë dhe mëshirën e Tij.”

Rituali i agjërimit, i parë në planin teologjik, ka të bëjë me ndërtimin e sistemit të vlerave, me edukimin moral e shpirtëror, me formimin e karakterit devocional të jetës njerëzore. Roli dhe filozofia e këtij rituali ka një karakter edukativ, si në aspektin social, ashtu dhe në atë moral e shpirtëror. Nga pikëpamja e edukimit social, agjërimi ngjall frymën e vërtetë të përkatësisë sociale, të vëllazërisë dhe të barazisë para Krijuesit të gjithësisë. Nga pikëpamja e edukimit moral e shpirtëror, agjërimi nxit dashurinë e sinqertë dhe parimin e devotshmërisë ndaj Allahut.

Agjërimi kultivon tek njeriu virtytin e çiltërsisë shpirtërore, ngaqë individi, kur agjëron, këtë ritual ia kushton Zotit të gjithësisë. Kultivon tek ai një ndjenjë vetëdijeje vigjilente, pasi agjëruesi e mban agjërimin e tij fshehurazi dhe publikisht.

Agjërimi është shprehje e mësimit efektiv për urtësi, si dhe e fuqisë së vullnetit. Individi që e kryen këtë ritual në mënyrë të përpiktë është pa dyshim dikush që mund t’i disiplinojë dëshirat dhe pasionet e tij, që mund t’i mbajë larg ngacmimet instiktive materiale. Ky njeri karakterizohet nga një personalitet dhe karakter i lartë devocional.

Roli edukativ i ritualit të agjërimit është vendimtar. Agjërimi e aftëson njeriun për t’iu nënshtruar urdhrave hyjnore. Agjërimi vendos një ekuilibër midis trupit dhe shpirtit që të qëndrojnë së bashku në ekzistencë të harmonizuar paqësore. Në këtë mënyrë, e mbron dinjitetin e tij dhe lirinë e ndërgjegjes nga vargonjtë e së keqes. Kur njeriu e kryen këtë, ai ka krijuar burimin e pashtershëm të paqes në raport me Krijuesin e tij, me natyrën e tij të brendshme, si dhe në marrëdhëniet shoqërore.

Profeti (a.s.) thotë: ”Ai që nuk shmang fjalët e ulëta (përgojuese, e shpifëse, qëllimet djallëzore në sjelljet e tij) dhe përdorimin e tyre nuk do ta meritojë shpërblimin e Allahut pse e la ngrënien dhe pirjen.”

Dhe kur flitet për Ramazanin, ai është muaji i simboleve dhe ngjarjeve që ndryshuan rrjedhën e historisë njerëzore.

Muaji i Ramazanit është ai në të cilin ka zbritur Kur’ani, që është udhërrëfyes për njerëzit, plot me shenja të qarta për rrugën e drejtë dhe dallues (i së mirës nga e keqja).” (Kur’an, 2:185)

Gjatë këtij muaji është zhvilluar Beteja e Bedrit, ka ndodhur çlirimi i Mekës; simbole historike të triumfit të besimit monoteist ndaj idhujtarisë dhe paganizmit. Në të gjendet Nata e Kadrit, e cila  “është më e rëndësishme se një mijë muaj”.

Të gjitha këto përbëjnë shkak për meditim, për të konceptuar si duhet rëndësinë, vlerat, karakteristikat dhe rolin edukativ të këtij muaji tek personaliteti njerezor.

Si krijesa njerëzore, si besimtarë muslimanë, duhet t’i shfrytëzojmë mirësitë e këtij muaji të bekuar dhe ta vlerësojmë lart madhështinë e kësaj kohe me adhurime të shumta. Allahu i Lartësuar e ka bërë këtë muaj një kohë për adhurim! Duhet t’u kushtojmë më shumë kohë ritualeve të adhurimit dhe kryerjes së veprave të bamirësisë. Me vullnet të plotë duhet të pendohemi gjatë këtij muaji për të gjitha mëkatet tona, t’i përkushtohemi më shumë leximit të Kuranit Famëlartë, t’u vijmë në ndihmë me përkushtim të varfërve, nevojtarëve, jetimëve.

Mirëseardhja sublime për Ramazanin tregon se ky muaj gëzon një pozitë  të lartë në sistemin e jetës islame. Ramazani troket në hapësirën shpirtërore të bashkësisë muslimane të mbarë botes, troket në zemrën dhe familjen e çdo muslimani.

Mirë se erdhe Ramazan, mirë se erdhe muaji i agjërimit! O Zot, na e prano adhurimin tonë!

soap 2 day